Woensdag kreeg ik een bericht binnen via de klassenapp: of kinderen die een allergie hebben zelf hun paasontbijt mee willen nemen voor die dag erop. Ik realiseer me opeens hoe fijn het is dat onze kinderen nergens allergisch voor zijn. We hoeven nooit ergens rekening mee te houden, geen etiketten te lezen, go with the flow. Dat dit nog geen 36 uur later compleet veranderd, had ik nooit kunnen bedenken.

Muggenbulten die geen muggenbulten waren

Vrijdagochtend was ik al vroeg wakker, evenals onze zoon die stipt 06:30 naast zijn bed staat. We speelden een potje Mastermind en daarna vroeg ik hem of hij zin had om samen boodschappen te doen. Ik wilde mijn man eens laten uitslapen want die kans is er niet vaak. Goede Vrijdag zou hiervoor de uitgelezen kans moeten zijn.

Terwijl mijn zoon zich op zolder omkleedt, hoor ik opeens een intens en luidruchtig gehuil. "Lichtelijk" geïrriteerd vraag ik hem wat er aan de hand is, wetende dat het uitslaap-plan voor mijn man al in duigen is gevallen. "De muggenbulten jeuken zo," roept mijn zoon terug. Wat overdreven, denk ik dan. Ik vraag hem op te houden met huilen en zachtjes te doen, wetende dat het kwaad al geschied is.

Het huilen stopt niet. Huilen om een beetje jeuk van een muggenbult, het moet toch niet gekker worden. Zodra mijn zoon omgekleed en wel beneden aan komt, vraag ik hem te laten zien waar hij dan geprikt is. Hij doet zijn broekspijp omhoog en al snel zie ik een vlek die allesbehalve op een muggenbult lijkt. Zodra hij zijn broek verder opstroopt, zie ik dat zijn hele been onder de vlekken zit. Dit zijn geen muggenbulten. Ik trek zijn broek uit en zie de vlekken doorlopen over zijn hele benen. Vervolgens doe ik zijn shirt uit en zie daar hetzelfde patroon.

Ik sommeer mijn dochter, die inmiddels ook wakker was geworden, om mijn man te roepen. Ik geef aan dat hij meteen moet komen omdat onze zoon compleet onder de uitslag zit. Terwijl ik mijn dochter instrueer, bel ik direct naar de huisarts, hopende dat er snel een plek vrij is.

"Dit zijn geen vlekken die ik alledaags zie"

Binnen een uur zitten we bij de huisarts. En dat is maar goed ook want zodra ik onze zoon in zijn jas hees, vertelde hij mij dat zijn vingers zo stijf zijn. Ik kijk naar twee worstenhandjes. Niet fijn. De huisarts stelt hem allemaal vragen en uiteraard hebben we thuis meteen een flinke brainstormsessie gehad of hij iets anders had gegeten of gedaan. Dat leek niet het geval.

Nadat de huisarts klaar is met haar interview, gaat ze kijken naar de vlekken. "Dit zijn geen vlekken die ik alledaags zie," reageert ze. Ze tast in het duister en heeft ook werkelijk geen idee wat hieraan ten grondslag ligt. Onze zoon krijgt anti-allergiepillen voorgeschreven en goddank verdwijnen de vlekken volledig anderhalf uur na inname.

Terugkeer van de vlekken

Opgelucht vervolgen wij onze dag. Het blijft de hele tijd goed gaan totdat we op zaterdagavond aan het diner zitten. Ik kijk verbaasd naar een vlekje op zijn gezicht. Zodra hij zijn kin omhoog doet, zie ik dat zijn hals onder de vlekken zit. Ik maak meteen foto's om de vlekken te kunnen monitoren. Binnen een half uur zijn kleine spikkels uitgegroeid tot grote eilanden aan vlekken. We geven hem meteen weer een anti-allergiepil en na ruim twee uur is hij weer vlekvrij.

Omdat het er totaal niet op leek dat we in de dag voorafgaande aan de eerste allergische reactie, iets anders of bijzonders hebben gedaan of gegeten, denk ik verder terug in de tijd. Opeens denk ik aan truffelmayonaise. Deze heeft hij woensdagmiddag voor het eerst gegeten. Ik had daar eerder geen verband in gezien omdat de reactie pas vrijdag kwam opzetten, daar zit wel veel tijd tussen. Mijn geheugen wordt verder opgefrist als ik mezelf herinner dat er nog een heerlijke Italiaanse bol op het aanrecht had gelegen op vrijdagavond en dat er zaterdagochtend alleen een troosteloos leeg zakje lag. "Heb jij zaterdagochtend truffelmayonaise gegeten?" vraag ik onze zoon. De lekkerbek had inderdaad een luxe broodje voor zichzelf gemaakt, voorzien van truffelmayonaise.

Wat zou het decadent klinken als onze 6-jarige zoon overal moet aangeven allergisch te zijn voor truffel.

Terwijl ik de truffelmayonaise als schuldige aanwijs, doet mijn man dit met ons nieuwe vloerkleed. Ons nieuwe anti-allergeen vloerkleed dat sinds dinsdag in huis ligt. Allergisch zijn voor een anti-allergeen vloerkleed zou wel de slechtste grap van het jaar zijn. Om mijn man zijn visie ook een kans te geven, besluiten we zondag alles beneden schoon te maken en het vloerkleed in de schuur te leggen. Alle kleding die in aanraking is geweest met het kleed, verdwijnt de was in, de bankkussens worden gewassen evenals alle sierkussens.

Allergisch zijn voor een anti-allergeen vloerkleed zou wel de slechtste grap van het jaar zijn.

Die zondag komen en gaan er kleine vlekjes die niet schrikbarend zijn maar wel voor vraagtekens zorgen. De mogelijkheid dat hij allergisch is voor het vloerkleed, geeft vraagtekens. Want waarom komen en gaan de vlekjes op zondag als het kleed lang en breed het huis uit is?

Allergisch voor Izzie of het vloerkleed?!

Maandag besluiten we onze zoon meer bloot te stellen aan het vloerkleed, maar eerst aan onze hond Izzie. Alhoewel het ons zeer onwaarschijnlijk leek als hij opeens zeer allergisch zou zijn voor onze hond, wilden we het uitsluiten voordat we het beest op marktplaats zouden zetten. Terwijl onze zoon met zijn broek op zijn enkels op de grond ligt, wordt Izzie als een gegrilde kip bij haar poten gepakt en over de dunne huid van de achterbenen van onze zoon gegleden. Met tranen in mijn ogen van het lachen kijk ik naar dit spektakel. Izzie kijkt net zo stoïcijns als altijd.

Er komt overduidelijk geen allergische reactie op onze hond. Nadat onze zoon urenlang vlekvrij blijft, besluiten we hem door het vloerkleed te rollen. Even lijkt het erop dat hij vlekjes krijgt maar toch zet dit niet door.

Allergisch voor mosterd?!

Ik bleef het op de truffelmayonaise gooien. Voor de zekerheid pak ik de tube erbij en bekijk de ingrediënten waarop ik ook mosterd zie staan. Merkwaardig. Dat heeft hij zeker vaker gegeten deze week maar ook gedurende de rest van zijn leven. Maar wat ik niet wist, was dat hij dit donderdag ook had gegeten. Donderdag was ik aan het vasten en at daarom dus niet mee. Mijn man at andijvie met de kinderen en onze zoon had hier blijkbaar ook mosterd op gedaan. Toen onze zoon tijdens het avondeten op zaterdag opééns gigantisch veel vlekken kreeg, hadden we komkommersalade met mosterd erin geserveerd. De lange door mosterd doordrenkte komkommer-slierten konden door onze 6-jarige niet netjes gegeten worden en zodoende droop de mosterdsaus over zijn kin met een vlekkenzee tot gevolg.

Om het vloerkleed 100% uit te sluiten, hebben we besloten deze eerst 2 dagen te laten liggen om te zien wat langdurige blootstelling doet. Voor de zekerheid heb ik mosterd tot die tijd verbannen. Nu het anti-allergeen vloerkleed echt wel anti-allergeen lijkt te zijn, gaan we hierna onderzoeken of mosterd inderdaad de boosdoener is.

En ook dat geeft vraagtekens want mosterd zit in zoveel producten. Waarom zou hij daar opeens zo heftig op reageren?! Wellicht door de grote hoeveelheid? Of doordat hij de afgelopen weken ziek is geweest van meerdere virussen uit het virus-walhalla Monkey Town? Weg weerstand? Opgebouwde allergie? Waarom alleen uitslag en vochtophoping in zijn handen en geen andere klachten zoals buikpijn?  Anderzijds krijgt hij van peuter af aan al wel een vlek op zijn wang als er een klodder mayonaise op zijn huid zit, een product dat ook vergezeld is met mosterd. Wat een zoektocht. Alhoewel we gevoelsmatig op het goede spoor zitten met mosterd. We gaan het onderzoeken.