"Een kind moet vooral kind zijn"
Hoogbegaafde kinderen vertonen regelmatig gedragsproblemen. Voornamelijk als de hoogbegaafdheid niet erkent is. Feitelijk vervelen hoogbegaafde kinderen zich vaak wat vervelend gedrag tot gevolg heeft. Het kind voelt zich immers niet begrepen, zoekt uitdagingen en prikkels en kan de hersenenergie niet kwijt.
Als moeder van twee (hyper)hoogbegaafde kinderen heb ik regelmatig een tenenkrommende uitspraak gehoord: "een kind moet vooral kind zijn". Bij deze uitspraak voel ik mij als moeder van hoogbegaafde kinderen, niet begrepen. Met Kind Zijn wordt bedoelt dat een kind moet spelen, want daar is het kind voor. Het is zelfs een uitspraak die veel juffen en meesters doen en héél veel leerkrachten op de peuterspeelzaal. Deze uitspraak komt van mensen die zich niet in hoogbegaafdheid hebben verdiept en die het zielig vinden als een kind meer leerstof krijgt dan andere kinderen. Veel ("gemiddelde") kinderen zullen namelijk de indruk wekken dat ze school niet leuk vinden, althans: lezen en rekenen, deze kinderen spelen liever. Dus als een kind wordt gestimuleerd om meer cognitieve uitdaging te zoeken, dan is dat zielig.
Nee!
Dat is niet zielig. Hoogbegaafde kinderen hebben leerhonger, zijn leergierig, genieten van het vergaren van kennis en verbanden leggen. Je kunt hoogbegaafde kinderen niet vergelijken met kinderen met een "doorsnee" intelligentie.
Luister naar je kind en je eigen moeder-/vadergevoel
Jij als ouder kent je kind het best. Kijk waar je kind naar zoekt, naar vraagt. Waar wordt hij/zij blij van? Écht blij van? Ik weet als geen ander waar mijn kind blij van wordt. Terwijl ik dit typ zie ik het verwonderlijke koppie van mijn 6-jarige zoon voor mij. Een gezicht dat boekdelen spreekt als hij nieuwe kennis vergaart. Soms zie ik het haast letterlijk in zijn hersenen opgeslagen worden. Hij krijgt een mimiek over zich heen en dan weet ik het al: over een paar maanden koppelt hij hierop terug en dan zet hij deze kennis ergens bij in. Hij geniet daarvan, hij wordt daar blij van. Dit gebeurt ook als hij gave rekensommen heeft opgelost of een interessant feitje hoort. Laatst las ik een tijdschrift waarin stond hoe hard een struisvogel rent, ik vroeg aan mijn kinderen wat hun voor snelheid dachten. Mijn zoon zei meteen: "die rent 70 kilometer per uur". Verbaasd keek ik hem aan. "Dat heb ik een keer ergens gelezen," vervolgde hij. Hoogbegaafden genieten van het vergaren van kennis en zijn een ster in het onthouden ervan.
En hij wordt ook blij van spelen op straat. Eigenlijk is net echt een straatjochie. Als het weer maar een béétje okay is dan is hij buiten te vinden. Spelen met zijn vrienden tussen de 8-10 jaar oud. Hij weet zelf heel goed waar hij blij van wordt en voor hem is leren en buitenspelen een gouden combinatie.
Trek je niet teveel aan wat anderen zeggen
Ik heb vaak het idee gehad te moeten verweren waarom een hoogbegaafd kind niet vooral moet spelen. Nu weet ik dat het een tekortkoming is van kennis over hoogbegaafdheid van degene die dat opmerkt, en waarom zou ik anderen dat aanrekenen? Het discussiëren over dit onderwerp is niet iets wat ik aan de lopende band wil doen.
Wel wil ik met deze blog meer openheid geven aan dit onderwerp en een hart onder de riem steken voor ouders van een hoogbegaafd kind. Je bent niet gek als je ziet dat je kind vooral wil leren. Je doet niet aan kindermishandeling als je je kind helpt om kennis te vergaren. Over hoogbegaafdheid is heel veel onwetendheid, reken dat de mens niet aan maar reken het jezelf ook niet aan als jij doet wat volgens jou het beste is voor je kind.
Meer lezen over hoogbegaafdheid?
Dat kan, gelukkig! Want er is zoveel interessants en waardevols over dit onderwerp te delen. Ga direct naar de andere blogs:
Renske Janse
