De zoektocht naar ons droomhuis op de Veluwe

Dit is de derde blog uit de reeks "Verhuizen van Randstad naar Veluwe". In mijn eerdere blogs kon je lezen hoe wij tot de keuze zijn gekomen om naar de Veluwe te verhuizen en wat de wensen zijn voor ons droomhuis op de Veluwe. In deze blog neem ik je mee in onze zoektocht, want hoe hebben wij de zoektocht aangepakt?

Veluwe Funda Fanaten

Ons zoekgebied was groot, heel groot. Het stond buiten kijf dat wij in de buurt van de Veluwe wilden gaan wonen en dus in de provincies Overijssel of Gelderland. Ik moet zeggen dat Gelderland wel iets meer onze voorkeur had omdat dit net wat centraler ligt. Wat vulden we dan in op Funda? Nou: "Veluwe + 15km". Een enorm zoekgebied dus! Verder vulde ik standaard in dat ik een vrijstaand huis wilde en daarnaast speelde ik vooral met de zoekfuncties. Zodra ik mijn zoekcriteria strenger instelde, kwamen er logischerwijs ook minder huizen in beeld. Daarom versoepelde ik dit vaak zodat de vijver zo groot mogelijk bleef. Tegen beter weten in want sommige wensen zijn eenmaal meer eisen.

Iedere dag speurde ik Funda af, ik zag de meest moderne huizen met vloeren van visgraat laminaat, veelal in combinatie met zwart stalen deuren. Tot complete bouwvallen waar werkelijk álles aan gedaan moest worden. Waar ik vooral naar op zoek was: Een jaren-30 woning met prachtige details, een lang tuinpad waar prachtige tuintegels ons naar een authentieke voordeur konden brengen, voldoende ruimte voor een klus-schuur of bijgebouw en de mogelijkheid om met een korte wandeling in het bos te belanden.

Een huis in...?

We hebben letterlijk door heel Gelderland en Overijssel gereden. Meermaals. Ik zette potentiële woonplaatsen op een lijstje en stippelde een rondreis langs de Veluwe uit. Zo kwamen we nog eens ergens. We namen random bochten in de meest willekeurige plaatsen. We bezochten Ede, Bennekom, Hoenderloo, Wageningen, Epe, Heerde... Geen plaats leek bespaard te blijven. Tijdens een rondrit reden we ook langs Otterlo waar we een "Te Koop" bord zagen staan. Een prachtig huis aan de rand van het bos. Maar Otterlo zelf had ons te weinig te bieden en sloot niet aan bij onze wensen. Ede dan? Dat bleek voor ons teveel een stad te zijn, hoewel ik die faciliteiten ook wel weer fijn vond. Maar nee, te druk.

Onze eerste bezichtiging in... Ugchelen

We werden best Funda-moe, dat moet ik eerlijk bekennen. Iedere dag hoopte ik op een stortvloed aan nieuw aanbod maar vaak viel dit erg tegen. Ik versoepelde dan mijn voorkeuren-lijstje weer en kwam steeds weer tot de conclusie dat ik hierdoor wel meer huizen kon bewonderen maar dat deze niet aan onze wensen voldoen.

Wij zijn goed in potentie zien en out of the box denken, al zeg ik het zelf. In Ugchelen stond een woning waar wij wel potentie in zagen. Hoewel ik diep van binnen overduidelijk voelde dat dit écht niet ons huis was, overheerste de drang om toch echt die huizenmarkt te gaan ontdekken en woningen te gaan bezichtigen. We hadden letterlijk duizenden huizen gezien en geen van allen zorgde ervoor dat ons hart een sprongetje maakte.

Die avond zat ik met mij man achter SketchUp om zo een nieuwe indeling te maken voor de twee bovenste etages. De badkamers waren namelijk ontzettend onlogisch ingedeeld en dat zou écht anders moeten. Afijn, de afspraak werd ingepland en we mochten gaan ontdekken waarom deze woning al 6+ maanden te koop stond.

Belachelijk geprijsde bouwval

Ik kende Ugchelen zelf niet. Hoewel wij vaak in het nabijgelegen hondenbos zijn geweest toen we nog in Deventer woonde. Dat hondenbos lag super dichtbij deze woning dus dat was een dikke plus. We kwamen erg vroeg in Ugchelen aan zodat we de omgeving verder konden gaan verkennen. Dat viel niet tegen want de omgeving bleek inderdaad groen te zijn en Apeldoorn is op steenworpafstand.

Zodra wij het terrein van de woning opreden, wist ik al: Dit wordt hem écht niet. Het voelde niet goed en ik wist ook dat ik net zo goed niet het huis naar binnen kon. Dit was het niet en zou hem ook niet worden.

Bij het huis aangekomen zag ik direct waarom dit huis nog te koop stond. Het was compleet uitgeleefd, hoe kunnen mensen hun huis zó verwaarlozen? De foto's op Funda waren te goed en niet representatief voor de woning. Die de 360-graden foto's zagen we wel één en ander achterstallig onderhoud van de woning als we inzoomde op de muren, maar deze staat? Die hadden we niet verwacht. Rotte kozijnen, kapotte ramen, mega smoezelige muren, de meest ranzige wc die ik ooit heb gezien. Ik vroeg de makelaar of hij de woning deze prijs wel waard vond. Hij reageerde wat ontwijkend maar ik geloof zeker dat hij het met mij eens was dat deze bouwval veel te hoog geprijsd stond. Hij vertelde al dat hij de bewoners had gesommeerd om de kozijnen buiten op te knappen voor de verkoop. Ik ben benieuwd of ze dat gaan doen. Maar nee: Deze woning moesten we eerst redden voordat we het überhaupt konden gaan opknappen.

De zoektocht ging verder...

💡
Dit was deel 3 van de reeks: Van Randstad naar Veluwe. Binnenkort verschijnt het vierde deel waarin ik vertel over het vervolg van onze zoektocht en hoe wij uiteindelijk ons droomhuis hebben gevonden.