Vervroegd beginnen op de basisschool
Eerder schreef ik een blog over het feit dat onze zoon compleet vastliep op de peuterspeelzaal. De plek waar totaal ontkend werd dat er sprake zou zijn van een voorsprong. Terwijl hij als 1-jarige alle letters kende en als 2-jarige zelfstandig puzzelde met 150 stukjes, kon hij op de peuterspeelzaal klaarblijkelijk totaal niet zichzelf zijn. Dit tot grote wanhoop van ons als ouders. Wij zagen dat een gelukkig mannetje veranderde in een peuter die met de ziel onder zijn arm liep.
In gesprek met school
Als moeder kon ik niet anders dan handelen. Ik zag mijn kind ongelukkig naar de peuterspeelzaal gaan, totaal ander gedrag vertonen en de slapeloze nachten waren slopend. Op een informatieavond op de basisschool zag ik de Intern Begeleider staan. Ik raakte met haar in gesprek en vertelde hoe ik vastliep met onze zoon. Ik vertelde ook wat hij thuis zoal deed en dat hij opleefde van topografie, letters en puzzels. Het was duidelijk dat het gesprek indruk op haar maakte want nog geen week later werd ik gebeld door de directeur van onze school: of wij langs wilden komen om het te hebben over onze zoon.
Ik haalde enigszins opgelucht adem; er werd eindelijk gehoor gegeven aan onze hulpvraag. Eerder was ik in gesprek met het consultatiebureau en daar kreeg ik vooral te horen dat de voorsprong zéér uitzonderlijk was en dat ze dit nog nooit hadden meegemaakt. We kregen wel wat handvatten maar onvoldoende toereikend om onze zoon echt te kunnen helpen.
Al snel volgde een gesprek op school waar ik, mijn man, de directeur en de Intern Begeleider bij aanwezig waren. Onze 3-jarige zoon was ook mee en maakte al direct indruk door zijn houding. In het gesprek vertelden we waar wij tegenaan liepen en hoe de ontwikkeling van onze zoon tot dusver was gegaan en waar hij zich thuis mee vermaakte. Mijn man vertelde ook over de wereldbol die hij heeft en dat mijn man hier een zaklamp op scheen en dat onze zoon direct benoemde dat het aan de andere kant van de wereld dan nacht zou zijn. Volgens de IB'er is zulk inzicht zeer uitzonderlijk en bijzonder.
Ik heb nog lange tijd van de directeur gehoord hoe fijn ze het vond hoe wij dat gesprek in gingen: we hadden zelf geen stempel, geen oordeel, geen kijkhoegoedmijnkind is, wij hadden zorg als ouder en zochten handvatten hoe wij ervoor konden zorgen dat we zoon weer gelukkig zouden zien.
Ook hier werd gesproken van een zeer uitzonderlijke voorsprong. Direct na het gesprek ging de school aan de slag om uit te zoeken of onze zoon eerder zou kunnen starten op school. Dat was even schakelen voor mij als moeder, maar ik kon niet anders dan daar achter staan. Hij zou de uitdaging ongetwijfeld heerlijk vinden.
Telefoontje: "je 3-jarige zoon kan starten in groep 2/3"
Een paar dagen voor de kerstvakantie werd ik gebeld door school. Ze hadden verschillende experts gesproken en artikelen gelezen en kwamen tot de conclusie dat onze zoon niet voldoende uitgedaagd zou worden in groep 1. Na de kerstvakantie zouden ze hem willen laten starten in de combinatieklas 2/3 en dan in de groep 2-kant. Jeetje, als 3-jarige beginnen en dan óók nog eens meteen een jaar overslaan.
We hadden nog een gesprek op school waarbij onze zoon vast even kennis kon maken in de klas. Op de vloer waren allemaal letters geplakt. "Waarom zit de eerste letter van mijn naam er niet bij?" was het eerste dat hij verontwaardigd vroeg toen hij de drempel over de klas in liep. De juf moest lachen, "zo ver zijn we nog niet met het leren van de letters". Ik kan me dit nog goed voor de geest halen want eigenlijk was het wel heel kenmerkend. Voor ons was het bijna normaal dat ons kind al lange tijd alle letters kende. Sterker nog: voordat hij 2 jaar was, kende hij álle letters binnen één dag. Nu stonden we met hem op school, in groep 2-3 waar letters geleerd moesten worden.
Terwijl onze zoon ging kleien met zijn toekomstige klasgenootjes, gingen wij verder in gesprek. Toen we vroegen wat hij gekleid had, kregen we het antwoord van hem: "een standbeeld". De Intern Begeleider moest lachen om de onlogica dat een 3-jarige ervoor koos om een "standbeeld" te maken en niet gewoon koekjes.
De start in groep 2 als 3-jarige
Na de kerstvakantie was het zo ver: onze 3-jarige zou naar de basisschool gaan. Ik voelde dat dit een goede keuze was en mijn gevoel werd bevestigd toen onze zoon weer vrolijk thuis kwam en compleet opleefde. Zelfs de nachten waren perfect: hij sliep gewoon weer door.
Totdat...
Onze 3-jarige zoon naar groep 3
Totdat hij zo'n maand in groep 2 zat en zijn gedrag terugkeerde: hij sliep weer heel slecht, was veel verdrietig en gefrustreerd. Met school hadden we afgesproken korte lijnen te houden en zodoende belde ik om aan te geven dat onze zoon wederom heel slecht sliep en dat ander negatief gedrag ook weer de kop op kwam zetten. Hierop werd besloten hem per direct door te laten gaan naar groep 3. Eigenlijk had hij alles van groep 2 al doorlopen en om hem uitdaging te blijven bieden, konden we niet anders dan hem door te laten gaan naar groep 3. En bizar genoeg zat onze 3-jarige zodoende in groep 3.
Dat bleek een gouden keuze want we zagen direct een blij kind terug dat helemaal op zijn plek zat en in de nacht sliep hij weer door.
Korte lijnen met school
Om de ~6 weken hadden we een gesprek op school om af te stemmen hoe de ontwikkeling van onze zoon ging. Voor school is het ook een bijzondere ervaring en zijn de korte lijnen zeer wenselijk. School zet vooral veel in op verbreden en verrijken want zoveel herhaling is voor hem niet nodig. Zo doet hij ongeveer 20% van het reguliere schoolwerk om herhaling/verveling te voorkomen. Verder doet hij allemaal plustaken om vooral te verrijken.
Bij onze zoon is het kenmerkend dat hij niet goed slaapt als hij niet genoeg uitdaging heeft gehad. Zijn hoofd is dan nog zo vol dat hij 's nachts sommen ligt te maken. In vakanties was het dan ook opvallend dat hij weer slecht sliep. De eerste keren ging er nog geen lampje bij mij branden en 'begreep' ik niet waarom hij 's nachts zo vaak naar ons toe kwam en wakker bleef. Wij moesten zelf ook wennen aan de oorzaak van dit gedrag. Inmiddels kunnen we snel schakelen als hij langere periode slecht slaapt; dan gaan we op zoek naar meer uitdaging en dat werkt tot nu toe altijd. Een vakantie doorkomen zonder brainfood is dan ook niet bevordelijk, we nemen tegenwoordig altijd interessante boeken en puzzels mee.
Voor ons is het handelen van school van onschatbare waarde en het is zo fijn dat we eindelijk toch gehoord worden.
Meer lezen over hoogbegaafdheid?
Meer informatie en blogs over hoogbegaafdheid kun je hier lezen:
Renske Janse
